Nedim Salaharević imao je 14 godina kada je u Vlasenici, njegovom rodnom gradu na istoku Bosne i Hercegovine, izbio rat 1992. godine. Njegov pet godina stariji brat Edin Salaharević, košarkaš tuzlanskog kluba "Sloboda Dite", već je imao titulu najboljeg igrača juniorskog prvenstva Jugoslavije.
Edin nikada nije stigao da zaigra za seniorski tim, jer je ubijen u logoru Sušica, čije osnivanje je naložio Svetozar Andrić, major Birčanske brigade Vojske Republike Srpske.
Njegovi posmrtni ostaci pronađeni su u masovnoj grobnici 2009. godine.
"Izvršena je zvanična identifikacija. Nažalost, bio bih sretan da je ubijen mecima", rekao je Nedim Salaharević na predstavljanju izveštaja Fonda za humanitarno pravo (FHP) "Dosije: Svetozar Andrić" u Beogradu.
U "Dosijeu" su detaljno navedene činjenice iz sudskih presuda i dokumentacije u vezi sa delovanjem Prve birčanske pešadijske brigade i njenog komandanta.
Kako navodi FHP, dokazi predstavljeni u publikaciji ukazuju na to da su, od maja 1992. godine, kada je Andrić naredio "iseljavanje muslimanskog stanovništva" i osnivanje logora Sušica u Vlasenici, pripadnici Birčanske brigade, samostalno ili u sadejstvu sa drugim vojnim i policijskim jedinicama, počinili brojne ratne zločine.
U "Dosijeu" su predstavljeni i dokazi o ulozi Svetozara Andrića u genocidu koji je počinjen u Srebrenici u julu 1995. godine.
Već 18 godina Tužilaštvu za ratne zločine u Beogradu dostupni su dokumenti koji ukazuju da je Andrić naredio iseljavanje nesrpskog stanovništva tokom rata na istoku Bosne i Hercegovine (BiH) i osnivanje logora.
Međutim, on do danas nije procesuiran.
U međuvremenu, Andrić živi i radi u Srbiji a od 2013. je bio i politički angažovan na pozicijama vlasti u prestonici.
Nedim Salaharević, osim brata, u logoru Sušica izgubio je i oca Muhameda. Njegove posmrtne ostatke pronašao je tek 2019. godine. Nakon što su vojnici Vojske Republike Srpske na ulazu u logor Sušica odvojili njegovog oca i brata, Nedim i njegova majka su proterani u Tuzlu gde i danas živi.
"Ko identifikuje 50 posto tijela svojih najmilijih, taj je sretnik, nažalost", rekao je Salaharević.
Logori
Vlasenica je, uz Zvornik, Kalesiju, Šehoviće, Bratunac, Miliće i Skelane, bila u zoni odgovornosti Birčanske brigade, koju je vodio Svetozar Andrić. Birčanska brigada nalazila se u sastavu Istočnobosanskog korpusa VRS.
Kako se navodi u "Dosijeu", u periodu od aprila do decembra 1992. godine u opštini Vlasenica ubijena je 901 osoba nesrpske nacionalnosti, od kojih se više od 300 osoba i dalje nalaze u evidenciji nestalih osoba. Najmlađa žrtva imala je nepuna četiri meseca.
Svetozar Andrić je 31. maja 1992. izdao naređenje za osnivanje logora Sušica u Vlasenici, na osnovu odluke vlade SAO Birač. Andrić je ovom naredbom, između ostalog, dao instrukcije za ispitivanje zarobljenika i zabranio je da se odluke o fizičkoj likvidaciji zarobljenika donose samovoljno. Za četiri meseca, kroz logor Sušica prošlo je između 2.000 i 2.500 ljudi.
Logor Sušica u Vlasenici bio je najveći logor u zoni odgovornosti Birčanske brigade. Funkcionisao je od kraja maja do kraja septembra 1992. Nalazio se nedaleko od centra Vlasenice, u barakama šumarskog preduzeća koje su pre rata služile za skladištenje opreme i naoružanja Teritorijalne odbrane.
"Zatočenici u logoru Sušica su svakodnevno bili zlostavljani i maltretirani, a od posledica batinanja je preminulo više zatočenika", rekla je istraživačica Fonda za humanitarno pravo Katarina Maruna u Medija centru.
"Osim toga, desetina zatočenika je bilo streljano unutar ili u neposrednoj blizini logora. Žene i devojčice koje su u logoru držane pod prisilom bile su silovane i seksualno zlostavljane od strane stražara, kao i od drugih lica kojima je bio omogućavan pristup zatvorenicama", dodaje Maruna.
Logor Sušica se sastojao od dva hangara i stražarske kućice koji su bili ograđeni bodljikavom žicom. Zatočenici, većinom civili, bili su smešteni u hangar dimenzija oko 15x30m, dok se drugi objekat koristio za skladištenje vojne opreme.
Prema sudskim dokumentima koji se citiraju u "Dosijeu", zarobljenici su u Sušici boravili u nehumanim uslovima.
"Vodu su dobijali dva puta dnevno, dok je hrane bilo premalo i često je bila pokvarena. Zatočenicima nisu bili dostupni higijenska sredstva, medicinska nega niti lekovi. Pred Pretresnim većem Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju jedan od bivših logoraša je opisao uslove zatočenja rečima: 'Nismo nikakvih uslova imali, bolje da su nas pobili'", navodi se u "Dosijeu".
Zatočenici su bili odvođeni na prinudni rad, gde su morali da kopaju rovove, pokopavaju mrtve, obrađuju zemlju, obavljaju građevinske i druge fizičke poslove, dok su žene bile prisiljavane da čiste i peru stražarske prostorije.
"Stražari su se često iživljavali nad zatočenicima koje su izvodili na prinudni rad tako što su ih tukli, repetirali oružje u njihovom pravcu, pretili da će ih ubiti, ili ih zatvarali u hladnjaču u kojoj su se oni onesvešćivali usled nedostatka kiseonika", stoji u "Dosijeu" Fonda.
Poslednjeg dana septembra 1992. godine, u Vlasenici je održana sahrana 28 pripadnika Birčanske brigade kojoj su prisustvovali visoki funkcioneri Srpske demokratske stranke (SDS) i Vojske Republike Srpske. Među njima su bili Svetozar Andrić i tadašnji predsednik Republike Srpske Radovan Karadžić.
Karadžić je 2019. pravosnažno osuđen na doživotnu kaznu zatvora za genocid i ratne zločine počinjene u Bosni i Hercegovini između 1992. i 1995. godine.
U govoru na sahrani, Karadžić je prisutnima poručio da se poginuli pripadnici VRS ne smeju zaboraviti niti se počiniocima sme oprostiti. Istog dana, po nalogu Maneta Đurića, načelnika Stanice javne bezbednosti Vlasenica, naoružani pripadnici 4. Birčanske brigade i lokalne policije su izveli preostalih 150 zatočenika iz logora Sušica pod izgovorom da će ih premestiti na bezbednu lokaciju. Svi zatočenici streljani su u okolini Vlasenice.
Masovne likvidacije preostalih zatvorenika na lokalitetu Debelo brdo u Vlasenici priznao je i komandant logora Dragan Nikolić pred Pretresnim većem Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju.
Kako navodi Fond, Krizni štab Vlasenica je odmah nakon saznanja o ovom zločinu naredio da se unište svi tragovi postojanja logora.
Osim Sušice, na području na kojem je delovala Birčanska brigada bilo je otvoreno još nekoliko logora u kojima su uglavnom držani civili, a Svetozar Andrić je ove objekte u više navrata posećivao, kaže Katarina Maruna.
"On je znao za uslove zatočenja i postupke stražara prema zatočenicima. Takođe je nadređenu komandu redovno izveštavao o broju zatočenika u ovim objektima", rekla je Maruna.
Progon civila
Krajem aprila 1992. godine u Zvorniku, Vlasenici, Bratuncu i drugim opštinama na području istočne BiH proglašena je opšta mobilizaciju stanovništva i ratno stanje na celokupnoj oblasti Srpske autonomne oblasti (SAO) Birač. Kako navodi FHP, odluke koje je u narednom periodu donosio SAO Birač, a na osnovu kojih je Svetozar Andrić izdavao naređenja, rezultirale su proterivanjem i zatvaranjem više hiljada Bošnjaka sa ovih prostora.
Procenjuje se da je oko 14.000 Bošnjaka koji su početkom devedesetih živeli u opštini Vlasenica, 1997. godine imalo status raseljenih lica ili izbeglica.
Kao jedan od primera iseljavanja u Dosijeu se navodi slučaj od 26. maja 1992. godine. Major Svetozar Andrić je tog dana izdao naredbu komandantu 1. pešadijskog bataljona Osmaci u kojoj se navodi:
"Izvršite iseljenje žena i dece iz muslimanskih sela u Kalesiju i Gračanicu, a muškarce odvoditi u sabirne centre."
Narednog dana su pripadnici 1. pešadijskog bataljona, izvršili oružani napad na selo Šeher i zaseok Like.
"Meštani su bili primorani da napuste svoje domove i da se okupe ispred kuće Ibra Alibašića, gde su žene i deca razdvojeni od muškaraca. U prisustvu Svetozara Andrića vojnici su naterali žene, decu i starce da se ukrcaju u kamione i proterali ih ka delu opštine Kalesija pod kontrolom Armije BiH", navodi se u Dosijeu Fonda za humanitarno pravo.
Andrić je 28. maja 1992. naredio Teritorijalnoj odbrani Zvornika da organizuje iseljavanje žena i dece, i smeštanje muškarca u logore, nakon čega su srpske snage intenzivirale proterivanje i zatvaranje Bošnjaka. O razmerama proterivanja svedoči izveštaj koji je decembra iste godine podnela komanda Drinskog korpusa Glavnom štabu VRS, a u kojem se navodi da je opština Zvornik "očišćena i etnički čista sa srpskim življem", navodi FHP.
Srebrenica
Birčanska brigada učestvovala je i u zauzimanju enklave Srebrenice u leto 1995. godine. Do 9. jula borbenom grupom brigade komandovao je major Nemanja Pavlović, koga je na tom mestu zamenilo pukovnik Svetozar Andrić koji je među prvima ušao u Srebrenicu nakon što je enklava pala u ruke srpskih snaga.
FHP navodi da je kao komandant Birčanske brigade Svetozar Andrić aktivno učestvovao u pripremi i sprovođenju napada na Srebrenicu.
Enklava Srebrenica je pala 11. jula 1995. godine, a visokopozicionirani oficiri VRS na čelu sa generalom Ratkom Mladićem su u poslepodnevnim časovima ušli u centar Srebrenice. Svetozar Andrić bio je jedan od generala koji je tog dana sa Mladićem prošetao praznom Srebrenicom.
Počevši od 13 jula 1995. godine, više od 7.000 Bošnjaka iz enklave Srebrenica je ubijeno u organizovanim masovnim streljanjima. U više presuda MKSJ utvrđeno je da su i pripadnici Drinskog korpusa učestvovali u ovim egzekucijama.
"Andrić je u vojnim operacijama koje su dovele do zauzimanja Srebrenice učestvovao kao predvodnik borbene grupe Birčanske brigade. Nakon toga, 13. jula 1995. Andrić preuzima dužnost načelnika Štaba i zamenika komandanta Drinskog korpusa. Dakle, u trenutku kada srpske snage već sprovode masovna streljanja muškaraca i dečaka iz Srebrenice", rekla je Katarina Maruna.
Komanda Drinskog korpusa, uključujući Svetozara Andrića, morala je znati da su njima pretpočinjene jedinice i pojedinci učestvovali u ovim operacijama, navodi Fond za humanitarno pravo u publikaciji.
"Osim toga, komanda Drinskog korpusa propustila je da spreči zločine, a potom nije preduzela odgovarajuće mere da kazni počinioce zločina", navodi se u "Dosijeu".
Do danas neprocesuiran
Za zločine počinjene tokom 1992. godine u opštinama u zoni odgovornosti Birčanske brigade (Zvornik, Vlasenica i Bratunac) pred MKSJ i Međunarodnim rezidualnim mehanizmom za krivične sudove (MRMKS) osuđen je državni i policijski vrh Republike Srpske.
Komandant Glavnog štaba VRS, Ratko Mladić pravnosnažno je osuđen pred Rezidualnim mehanizmom na doživotnu kaznu zatvora za, između ostalog, ratne zločine i zločine protiv čovečnosti počinjene u opštini Vlasenica. On je ujedno i jedini visokorangirani oficir VRS protiv koga je Tužilaštvo MKSJ podiglo optužnicu za zločine počinjene u opštinama Zvornik, Bratunac i Vlasenica do 1995. godine.
Pripadnicima Birčanske brigade suđeno je pred sudovima za ratne zločine u BiH i Srbiji. Pravnosnažno su osuđeni Rade Garić, komandir interventnog voda u sastavu 4. pešadijskog bataljona Vlasenica, zatim Goran Višković, pripadnik vojne policije, Dragan Maksimović i Mirko Lukić, nižerangirani pripadnici Birčanske brigade.
Osim toga, ni jedan visokorangirani oficir Birčanske brigade, niti Istočnobosanskog korpusa VRS nije krivično odgovarao pred međunarodnim ili nacionalnim sudovima za zločine opisane u ovom Dosijeu.
Za genocid, udruživanje radi vršenja genocida, zločine protiv čovečnosti i kršenje zakona ili običaja ratovanja u Srebrenici 1995. godine, pred MKSJ je pravnosnažno osuđeno 16 osoba, od kojih je osam oficira Drinskog korpusa VRS, uključujući komandanta Radislava Krstića, načelnika za bezbednost Vujadina Popovića, kao i komandante Zvorničke i Bratunačke brigade.
Svetozar Andrić je kao svedok odbrane dva puta svedočio pred MKSJ i to u predmetima protiv Radovana Karadžića i protiv Ratka Mladića. Oba puta Pretresna veća MKSJ su okarakterisala Andrićevo svedočenje kao nepouzdano.
Tužilaštvu za ratne zločine Srbije su najkasnije od januara 2006. godine dostupni dokumenti iz kojih se vidi da je Svetozar Andrić naredio iseljavanje nesrpskog stanovništva sa teritorije zvorničke opštine, kao i osnivanje logora Sušica.
Nakon obelodanjivanja Andrićevih naredbi tokom suđenja za zločine u Zvorniku, Fond za humanitarno pravo je uputio pismo tužiocu za ratne zločine Srbije sa zahtevom da se protiv njega pokrene istraga zbog osnovane sumnje da je odgovoran za teška kršenja Ženevskih konvencija tokom oružanog sukoba u BiH.
Istraga nije pokrenuta, zbog čega je FHP, u martu 2018. godine podneo krivičnu prijavu protiv Andrića Tužilaštvu za ratne zločine počinjene u Zvorniku i Vlasenici 1992. i 1993. godine i u Srebrenici 1995. godine.
"Početkom 2023. godine u odgovoru na upit Fonda za humanitarno pravo da li Tužilaštvo postupa po našoj krivičnoj prijavi, Tužilaštvo za ratne zločine je odgovorilo da se predmet nalazi u fazi istrage, ali bez preciziranja koje su sve procesne radnje preduzete u tom predmetu", rekla je Jovana Kolarić, urednica "Dosijea".
Do danas, optužnica protiv Svetozara Andrića nije podignuta.
Poslanik i član gradske uprave
U međuvremenu, Svetozar Andrić ušao je u politiku. U julu 2016. izabran je za zamenika predsednika opštine Novi Beograd Aleksandar Šapić. Bivši vaterpolista i reprezentativac Srbije, Šapić je 2018. formirao stranku Srpski patriotski savez (SPAS), a jedan od istaknutih članova bio je i Andrić.
Bivši oficir Vojske Republike Srpske ušao je kao poslanik SPAS-a u Narodnu skupštinu 2020. godine. Postao je deo vladajuće Srpske napredne stranke (SNS) nakon što se SPAS kolektivno pridružio naprednjacima u maju 2021.
Od avgusta 2022. godine, Svetozar Andrić se nalazi na poziciji člana Gradskog veća grada Beograda, kao blizak saradnik tadašnjeg gradonačelnika Beograda Aleksandra Šapića.
Vladimir Pajić, član predsedništva opozicionog Pokreta slobodnih građana, je 2022. bio gradski odbornik u Skupštini grada Beograda. U to vreme bio je jedan od retkih odbornika koji je kritikovao izbor Andrića na funkciju člana Gradskog veća glavnog grada.
"Mi smo reagovali na izbor Andrića, jer smatramo da je to nedolično. Ako nekoga optužim da je obio trafiku, taj bi imao potrebu da se brani ili da to opovrgne. A za ovakav zločin se nailazi na ćutanje. Ako smatraju da nisu odgovorni i da su ratovali u skladu sa pravilima rata onda to treba i da kažu", rekao je Pajić u Medija centru.
Šapić je u intervjuu za Radio Slobodna Evropa 2020. godine, odgovarajući na pitanje kako se Svetozar Andrić našao na listi njegove stranke iako je Fond za humanitarno pravo podneo krivičnu prijavu protiv njega, rekao:
"Protiv onoga protiv koga je Fond za humanitarno pravo iz Srbije podneo bilo koju vrstu krivične prijave, znači da je taj čist i pošten čovek. To mislim o Fondu za humanitarno pravo", rekao je Šapić.
Radio Slobodna Evropa je kontaktirao SNS sa pitanjima da li je Andrić još uvek član te stranke ali do zaključenja teksta odgovor nije stigao.
Facebook Forum